- text

Selfish? Siguro nga. Sana kasi ako lang yung may ganiyang treatment. Yung pagpunta sa danger side kapag tumatawid tayo. Yung pagtatanong kung ok lang ba ako kapag hindi ako nagsasalita. Yung pagpapa-alala na uminom ako ng gamot kapag masakit ang ulo ko.. Yung pagtetext sakin tuwing umaga at gabi. Mga simpleng text na nagtatanong nang "ano gawa mo?" o kaya naman "san ka?". Simpleng text lang yun pero dama ko na kahit papano miss mo ako. Siguro nga miss mo ako, miss mo yung pangungulit ko o kaya naman marahil wala ka lang magawa kaya naisipan mo ako i-text. Anupaman yun, di na mahalaga sakin basta ang importante sakin ako ung hinahanap mo.. Yun lang sana ako lang yung hinanahanap mo. Sana ako lang yung text mo na ganun. Wish ko lang ako lang ung may ganung atensyon. Nakakapraning di ba? kasi magkaibigan lang naman tayo e, at di naman pedeng maging tayo.. araw araw na kakantahin ng puso ko ung "..why can't it be, why can't it be the two of us..why can't we be lovers, only friends.." Ewan. Bakit ba kasi ikaw pa? Panget ka naman.. pero miss pa rin kita

Mr. Feeling Husband-to-be

Eto yung guy na dinaanan tlga ung traditional na panliligaw. Nanay ko muna niligawan bago ako. Ayos sa strategy kasi nung approve kay mama parang added pressure na maging approve sakin. Naging kami ng hindi ko talga naisip kung mahal ko ba o dahil mahal ng nanay ko. Ok naman, sobrang alaga tlga ako at dahil traditional tlga ang style nia lahat ng okasyon may bulaklak ako, white rose. O san ka pa?!? white means pure d b? Feeling husband to be na tlga dahil kinilala na nia lahat kamaganak ko, hatid sundo sa pagpasok, pagkatapos ng dalaw usap nmn sa telepono, sa lahat ng ginagwa ko lage siyang nasa eksena. Ano nangyari? Pakiramdam ko I am missing a lot of things kasi lage siya andun. The need to grow (studyante pa lang ako) yun ang damang dama ko.. Naumay. Nung magbreak kami, di lang siya nalungkot, pati mga kamaganakan ko. Pressure di b?

- distant -

The stronger part of me resist to acknowledge the plea of my soul. I know that there is something inside me that is desperate to cry out, in despair to feel the pain. Numb. In every attempt to gather the broken pieces of me, the more I see how scattered my life is before me. How do you start all over again? I have forgotten how. Somehow when I asked you to leave me in my mind it was because I wanted my life back. But how could you be so selfish to take it with you. Now nothing's left to me except the memories and the pain. What a waste. A stranger to myself now, distant and confuse. I thought I'm seeing it all so clear, the way I have envisioned my life to be. Well, I was wrong. As I try to find deeper purpose of my life, the more sarcasm laughs at my face, the more cynicism comforts me. Pitch black. Lost. Is there anyone with me here?

CoMmEnT LaNg 'To

Siguro gugustuhin ko tlga na itanong sayo yung mga tanong na.. PAANO NGA KAYA?.. un lang, dahil baka hindi ko makayanan ang isasagot mo sa tanong na yun di bale na lang.. tama ka, hindi ko malalaman kung kelan ka seryoso o nagbibiro lang pero dahil ayokong magmukang tanga sa pag-aakalang special ako sayo kaya mas tamang ipagpalagay na biruan lang ito.. So kung bibiruin ba kita ng tanong "Paano nga kaya kung?" ano kaya isasagot mo?" hehe joke lang wag mo sagutin. Yun lang wala akong powers eh, pero kung meron tlga papasukin ko ang puso nung prinsesa mo, pati ung isip nia.. pero wag ka mag-alala dahil hindi ko babaguhin ung laman nung mga un dahil alam kong ayaw mo nun.. pero papasukin ko para lang malaman kung ano ang di nia nakikita sayo.. dahil maliwanag pa sa sikat ng araw ang mga katangiang nakaka-inlab sayo.. pero paano nga kung sa mapagbirong pagkakataon eh dahil sakin makita nia ung mga bagay na nakikita ko sayo, maramdaman nia ung mga bagay na nararamdaman ko, alam ko magiging masaya ka. Sana kasabay nun maisip mo kung pano kong ginusto na maging masaya ka, na sa bawat lambing ko sayo marealize mo na gusto ko lang na wag ka masyado malungkot sa kawalan nia, na hindi ko hinangad na angkinin ka, ginusto ko lang talaga na makita kang masaya.

Maisip mo kaya?! Senti noh, balik na lang tayo sa biruan...